کد مطلب:53613 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » مهدويت

پيرو امام زمانغ شدن چه شرايطي دارد؟

از آياتي كه دربارة اطاعت از رسول اكرمو به تبع ايشان اطاعت از امامان معصوم: وارد شده چنين ميتوان استفاده كرد كه براي پيروي از اين بزرگواران بايد به نكاتي توجه كامل داشت:

1. دوري از گناهان و برطرف نمودن زنگار گناهان از قلب; 2. از دستورات آنها پيروي كردن; 3. در برابر آنها خضوع داشتن; 4. ايمان داشتن به خداوند متعال; 5. پرهيزگار و متقي بودن; 6. با هم دوستي و اتحاد داشتن و...

آياتي كه در اين زمينهها وارد شده، عبارتند از: آلعمران، 32و132 / نسأ، 59 / مائده، 92 / انفال، 1 / نور، 56 و... همچنين در روايتي از امام باقر7 ميخوانيم:

شيعة ما نيست مگر كسي كه تقوا و اطاعت خداوند را كند و نميتوان اين شيعيان را شناخت، مگر به وسيله تواضع و خشوع و اداي امانت و زيادي ذكر خداوند متعال در وجود آنها.

در روايتي ديگر امام صادقميفرمايد: شيعيان ما اهل ورع و اجتهاد و كوشش و اهل وفا و امانت و اهل زهد و عبادتند، در شبانه روز پنجاه و يك ركعت نماز به جاي ميآورند، شب ]براي راز و نياز و نماز شب[ بيدار ميشوند، در روز روزه ميگيرند و زكات اموالشان را ميپردازند و حج خانة خدا را بجا ميآورند و از هر فعل حرامي اجتناب ميكنند.(ميزان الحكمه، محمّد ري شهري، ج 2، ص 1538، ح 9931ـ9933، دارالحديث / تفسير الميزان، ج 3، ص 157.)

مسألة صبر و انتظار براي ظهور و انقلاب جهاني حضرت مهديغ از جمله مسائلي است كه دشمنان و مخالفان آن، گاه در صدد تحريف آن برميآيند و آن را به عكسِ مفهوم حقيقي نشان ميدهند; براي رهايي از دام چنين شبهاتي; نخست لازم است با مفهوم حقيقي انتظار آشنا شويم.

انتظار، معمولاً به حالت كسي گفته ميشود كه از وضع موجود ناراحت و براي ايجاد وضع بهتر و مطلوبي در تلاش است; مانند تاجري كه از وضع آشفته و نابسامان بازار، ناراحت و ناراضي و در انتظار فرو نشستن بحران اقتصادي و بهبود بازار است، در انتظار، دو حالت مثبت و منفي وجود دارد: 1. عدم رضايت و بيگانه بودن با وضع موجود;

2. تلاش براي ايجاد وضعي بهتر و مطلوب.

مسألة انتظارِ انقلاب و حكومت عدل حضرت مهديغ نيز از همين قبيل است. فردي كه ظهور را انتظار ميكشد، از وضع موجود ناراحت و ناراضي و خواهان وضعي بهتر است. اين دو حالت، سرچشمه دو عملكرد است: يكي اينكه، هرگونه همكاري و هماهنگي با عوامل ظلم و فساد و تباهي را ترك كند و ديگر اينكه از نظر جسمي و روحي; مادّي و معنوي، خود را براي شكل گرفتن وضع و انقلابيجديد آماده كند.

انتظار نه تنها موجب خمودي و خاموشي، تحمل فساد و آلودگي در جامعه نميشود; بلكه عاملي محرك است. در حقيقت، در اين مفهوم نوعي مبارزه با وضع موجود و نوعي تغيير تاكتيك در مبارزه با دشمن نهفته است.(پيام قرآن، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 9، ص 444 ـ 452، نشر مدرسةالامام اميرالمؤمنين.)

براي آشنايي بيشتر با چهرة يك منتظر حقيقي، به اين روايات توجه كنيد.

1. رسول خدا9 فرمود: انتظار فرج بهترين عبادت است.

2. عليبنحسينفرمود:اي اباخالد: خداوند اهل زمان غيبت را ـ كساني كه به امامتش اعتقاد دارند و منتظر ظهورش هستند ـ در آن زمان به منزلة مجاهد، با شمشير، پيش روي رسولالله قرار داد. اينان مخلص حقيقي و شيعه واقعي و دعوت كنندگان به دين خدا در نهان و آشكارند.

3. عليبنحسينفرمود: كسي كه در عصر غيبت قائم ما، بر ولايت ما ثابت و پايدار باشد، خداوند پاداش هزار شهيد، همچون شهداي بدر و اُحُد را به او اعطا خواهد كرد.

4. امام صادق: منتظر امام دوازدهم، همچون كسي است كه پيشاپيش رسول خدا9 شمشيرش را كشيده است و از او حمايت ميكند.(بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 52، ص 122 ـ 150، داراحيأالتراث العربي.)

تعبيراتي كه در اين روايات به چشم ميخورد، حاكي از اين است كه انتظار ظهور و انقلاب جهاني حضرت مهديغ توأم با مرحلهاي ويژه از جهاد وسيع و دامنهدار است. اين نوع انتظار، آخرين شكل از مبارزه با دشمن است. در اين روايات، از انتظار به ريخته شدن خون در راه خدا، جنگيدن زير خيمه رسولالله و حضرت ولي عصر، و بالاترين عبادت تعبير شده است. ولي اگر انتظار را به معناي تحريف شدهاش بگيريم، هر انسان سست ايمان و ضعيفي ميتوانست در صف منتظران باشد و حال آنكه سيماي منتظران در قرآن به گونهاي ديگر توصيف شده است.

قرآن ميفرمايد: وعد الله الذين ءامنوا منكم و عملوا الصـَلحـَت ليستخلفنّهم في الأرض كما استخلف الذين من قبلهم و ليمكّننّ لهم... و ليبدّلنّهم من بعد خوفهم أمناً...; (نور، 55) خداوند به كساني از شما كه ايمان آوردهاند و كارهاي شايسته كردهاند، وعده داده استكه حتماً آنان را (حكم ران و) جانشين روي زمين قرار دهد; همانگونه كه به پيشينيان آنها خلافت روي زمين را بخشيد; و دين و آييني را كه براي آنان پسنديد، به سودشان مستقر خواهد ساخت و ترسشان را به ايمني و آرامش مبدل ميكند...

در روايات آمده است كه اين آيه درباره حضرت مهديغ نازل شده است.(بحارالانوار، علامه مجلسي;، ج 51، ص 54.)

آية فوق، مهدي و يارانش را به عنوان كساني كه داراي ايماني مستحكم و عمل صالح هستند، معرفي ميكند.

با اين تعريفها و توصيفهايي كه در قرآن و روايات از شخص منتظر شده است، ميفهميم كه او فردي داراي ايمان راسخ و استوار است و هرگز از كنار گناه و فساد به راحتي نميگذرد. (نور، 55) اكنون به معاني استنباط شده از منتظر در روايات توجه كنيد:

1. صبر و تحمل حزن و اندوهِ دوري از آن وجود مقدس و نازنين;

2. آمادگي و فراهم كردن امكانات; به گونهاي كه هرگاه از ظهور حضرت آگاهي يافت، فوراً بتواند خود را به آن حضرت برساند و به ايشان خدمت و فرمانبرداري كند;

3. نااميد نشدن از تحقق ظهور آن حضرت;

4. منتظر فرمان جهاد امام عصر براي جنگيدن با دشمنان اسلام و حمايت از دين خدا بودن;

5. اقتدا كردن به آن حضرت، قبل از ظهور و قيامش، با بيزاري جستن از دشمنانش و اظهار مودت و دوستي به امامان شيعه و دوستانشان(ر.ك: بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 52، باب فضل انتظار الفرج، ص 122 ـ 150، داراحيأ التراث العربي.) و پيرو و نايب امام زمانغ يعني فقيه جامعالشرايط زمان شدن.

شخصِ منتظر داراي چنين حالات و روحياتي است و هرچه زمان فرج و ظهور نزديكتر شود، كوشش خود را براي مبارزه با فساد و تباهي و يا حفظ خويشتن از آلودگي با شوق و اشتياق بيشتري دنبال ميكند.

وعده وصل چون شود نزديكآتش عشق تيزتر گردد.(جهت آگاهي بيشتر ر.ك: پيام قرآن، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 9، ص 441 ـ 450، نشر مدرسةالامام اميرالمؤمنين.)